انواع قراردادهای کار از نظر ساعت کار

خب، قراردادهای کار از نظر ساعت به دو نوع تمام وقت و پاره وقت تقسیم می‌شوند.

قرارداد کار تمام وقت

قراردادی است که طی آن کارگر (یا کارمند) متعهد می‌شود، به میزان ساعات کار مقرر در قانون به کار مشغول باشد. یعنی نهایتاً کارگر در روز ۸ ساعت و در هفته ۴۴ ساعت کار می‌کند.

در واقع می‌توان گفت که منظور از ساعات کار مدت زمانی است که کارگر نیروی کاری خود و یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می‌دهد.

در صورت تمام وقت بودن کار، کارگر از مزد و مزایای کامل قانونی برخوردار خواهد شد.

قرارداد پاره وقت

بر اساس ماده ۳۹ قانون کار، اگر میزان ساعت کار از ساعت عادی کار ۷ ساعت و بیست دقیقه در شبانه روز یا ۴۴ ساعت کار در هفته کمتر باشد، به آن قرارداد پاره وقت می‌گویند.

نکته مهم اینجاست که کارکنان پاره وقت یا نیمه وقت هم از هر نظر مشمول قانون کار هستند.

بستن قرارداد دقیق بین کارمند و کارفرما چه مزایایی دارد؟

بستن قرارداد کار دقیق و تخصصی بین کارگر و کارفرما می‌تواند مزایای زیادی را برای طرفی قرارداد به دنبال داشته باشد:

• جلوگیری از دعوا و مجادله
• پیشگیری از باخت در دعوا
• جلوگیری از طولانی مدت شدن دعوا
• جلوگیری از اختلاف نظرهای قضایی
• جلوگیری از اتلاف هزینه‌های مالی

آیا عقد قرارداد کار برای کارفرمایان مهم است؟

برخی کارفرمایان با نبستن قرارداد کار با کارکنان خود یا امضای قرارداد سفید این تصور را دارند که در این معامله سود برده‌اند، در حالی که این فکر کاملاً اشتباه است. زیرا در صورتی که کارمند قرارداد نداشته باشد یا قراداد سفید امضا داشته باشد، هرگونه پرداختی کارفرما به کارمند می‌تواند محل شکایت کارمند قرار بگیرد.

برای مثال، اگر کارفرما تمام حقوق، مزایا، اضافه کار، بن و… کارگر یا کارمند را به صورت یکجا، بدون ثبت در قرارداد مشخص به حساب او واریز کند، کارمند یا کارگر می‌تواند این ادعا را داشته باشد که تمام واریزی‌های او، تنها حقوق پایه بوده و در خصوص سایر مزایا از کارفرما شکایت کند.

این موضوع تنها بخش کوچکی از عواقب عدم عقد قرارداد بین کارفرما و کارکنان است. مشکلات عدیده بسیاری در این بین پدید خواهند آمد که در مقالات بعدی مفصلاً درباره آن‌ها صحبت خواهیم کرد.

نمونه قرارداد كار وزارت كار (دانلود)